Πόσες ευκαιρίες δικαιούται ένας έρωτας;

Facebook Twitter Google+

«Μείνε. Για λίγο, για πολύ, για όλη τη νύχτα, για μια ζωή…».

Τη φίλησε ξανά με μεγαλύτερη ένταση, πριν εκείνη προλάβει να απαντήσει.

Καταλάβαινε πως της έκοβε την ανάσα έτσι δυνατά που την έσφιγγε, αλλά δεν ήθελε να ξεφύγει ούτε μια σταγόνα από όσα ένιωθα
Την ένιωθε να παλεύει. Τη μια στιγμή να τρέμει από επιθυμία και την άλλη από φόβο.

Τα έβαζε με τον εαυτό του, που τόσο καιρό δίσταζε να της πει πως την ήθελε στη ζωή του.

Είχαν χάσει τόσο πολύτιμο καιρό, τόσες δυνατές στιγμές. Ήθελε να αναπληρώσει τον χαμένο χρόνο.

Να ισοφαρίσει όλους τους ενδοιασμούς που τον κρατούσαν μακριά της, όλους τους λόγους που δεν τον άφηναν να δει καθαρά.

Την ήθελε πολύ. Πόσο ανόητος ήταν να αρνείται να το παραδεχτεί.

Πόσο αφελής που πίστευε πως ήταν θέμα χρόνου να ξεθυμάνει η επιθυμία του για εκείνη.

Ήταν πλέον έτοιμος να της παραδώσει την ψυχή του, το μυαλό του, ολόκληρο τον εαυτό του.

Τίποτα δεν μπορούσε να είναι πια ίδιο μετά τη συνάντηση τους.


Όταν τα χείλη τους ενώθηκαν, ένιωσε μια μικρή έκρηξη μέσα του. Τα συναισθήματα ξεπήδησαν με ορμή.

Το μυαλό του πλημμύρησε χρώματα στις πιο έντονες αποχρώσεις τους.

Τα ρουθούνια του έκλεισαν μέσα τους όλο το άρωμα της.

Δεν χόρταινε την γεύση του φιλιού. Ανατριχίλες χάιδευαν το κορμί του.

Σταμάτησαν ξέπνοοι και κοιτάχτηκαν για δευτερόλεπτα, που του φάνηκαν ώρες μέχρι να του μιλήσει.

«Άργησες» του είπε, χωρίς να μπορεί να κρύψει την πικρία της.

«Δώσε μου ακόμη μια ευκαιρία» της ψιθύρισε, ενώ ταξίδευε τα χείλη του από το λαιμό ως το μέτωπό της.

«Δεν ξέρω αν την αξίζεις» του είπε κοφτά, ενώ έκανε πίσω.

«Τη θέλω. Σε θέλω».

Εκείνη έκανε ακόμη ένα βήμα πίσω κι εκείνος αισθάνθηκε όσο λίγες φορές τόσο άσχημα.

Δεν μπορεί να ήταν τόσο αργά.

«Δεν ξέρω» του είπε και τα μάτια της έδειχναν απογοήτευση.

Τόσο πολύ την είχε πονέσει η αναμονή;


«Άφησέ με να επανορθώσω» της είπε και προέταξε το χέρι του σε μια προσπάθεια να τη φέρει πίσω στην αγκαλιά του.


Εκείνη έκανε ακόμη ένα βήμα πίσω. Ένιωθε ότι την έχανε, πάνω που την είχε βρει.


Την έβλεπε να αναζητά την αλήθεια στα μάτια του, να διαβάσει τις σκέψεις του.


Όμως είχε μόνο μια σκέψη: εκείνη.


«Δώσε μου ακόμη μια ευκαιρία» της ξανάπε με όση ειλικρίνεια έβγαινε από μέσα του.


Πόσες ευκαιρίες δικαιούται ένας έρωτας όταν ξέρεις πως είναι από εκείνους που αν είσαι τυχερός συμβαίνει μια φορά, αν είσαι ευνοούμενος της θεάς τύχης το πολύ δύο, σε όλη σου την ζωή;


Πολλοί έχουν πέσει κατά καιρούς θύματα του λάθος timing.


Άλλες προτεραιότητες ο ένας, άλλες ο άλλος.


Καριέρα. Προηγούμενες ιστορίες που δεν έχουν τελειώσει οριστικά. Εγωισμοί.


Άρνηση να δεις τον έρωτα κατάματα. Φόβος μήπως πληγωθείς;


Αφορμές που λογαριάζεις για αιτίες, επειδή θέλεις να αποφύγεις ή να καθυστερήσεις τη μετωπική σύγκρουση με τον άνευ όρων συναίσθημα;


Οι έρωτες όμως, δεν γνωρίζουν από συμφωνίες. Τα ζητούν όλα και τα παίρνουν όλα, θέλεις δεν θέλεις.


Αν ξεκινήσεις τη βόλτα μαζί τους, σε παρασέρνουν.


Δεν είναι πάντα στο χέρι σου η εξέλιξη και αυτό σε τρομοκρατεί. Αντιστέκεσαι.


Έχεις μάθει να ελέγχεις τη ζωή σου, τα συναισθήματά σου. Δεν θέλεις να κάνει άλλος κουμάντο.


Έρχεται όμως αυτή η μία φορά στη ζωή σου, που το μυαλό δεν υπακούει, η επιθυμία δεν καταλαγιάζει.

Μέχρι όμως να πάρεις την απόφαση, έχεις πληγώσει τον άλλο που ήξερε νωρίτερα τι θέλει.

Εκείνον που σου έδινε ευκαιρίες να λυθείς, να νιώσεις. Εσύ όμως επέμενες στην άρνηση.

Να μπαινοβγαίνεις στη ζωή του, να παίρνεις στιγμές και να τις ξοδεύεις ακατάπαυστα και ασύστολα.

Μέχρι που βλέπεις καθαρά, ξέρεις επιτέλους τι θέλεις και ζητάς την ύστατη ευκαιρία να το ζήσεις χωρίς άλλες αναβολές.

Πάμε πάλι: Πόσες ευκαιρίες δικαιούται ένας έρωτας όταν ξέρεις πως είναι από εκείνους που αν είσαι τυχερός συμβαίνει μια φορά, αν είσαι ευνοούμενος της θεάς τύχης το πολύ δύο, σε όλη σου την ζωή;

Κανείς δεν ξέρει τη σωστή απάντηση.


Πηγή