Εκείνα που ερωτεύτηκα σε εσένα, όταν η αγκαλιά μου πήρε το σχήμα σου!

Facebook Twitter Google+

Όπως ξαφνικά σου χτυπάνε την πόρτα όλα, έτσι σε εγκαταλείπουν και στην κοπανάνε στα μούτρα, χωρίς πολιτισμένους διαλόγους, χωρίς εξηγήσεις, χωρίς ενοχές που σε αφήνουν μόνο να τα φέρεις βόλτα. Ξέρεις πόσο το φοβάμαι αυτό; Όσο κι αν το βήμα μου βγάζει τσαγανό και λέω πως ξέρω να πηδώ τα εμπόδια με χάρη μπαλαρίνας, με σένα έγινα κοριτσάκι μικρό που ρθαν οι φόβοι να μου κάνουν κουμάντο , παίρνοντας σου την εξουσία από τα χέρια.

Μα εσύ ποτέ δε νοιάστηκες γι αυτό, δε διεκδίκησες το ρόλο του κατακτητή, μα του αγγέλου που χε παραδοθεί στον παράδεισο μας και θα καθόταν ατέλειωτες ώρες να μου κρατά το χέρι και να με ακούει να διηγούμαι ιστορίες από αυτές που έζησα παιδί και με έκαναν τώρα να σε κοιτώ με αυτά τα μάτια που σου γράφουν μείνε. Να μείνεις να μου τραγουδάς , να σπάει η σιωπή που είχα επιβάλλει ως και στα αηδόνια για να μη σε κουράσει η φασαρία. Μια σιωπή που εγώ δε θα πνίξω με τις λέξεις , δε θ αποδράσουν από τα χείλη μου οι φόβοι που ίσως μολύνουν αυτό τον καθαρό αέρα που μας κρατάει σφιχταγκαλιασμένους.

Δε θα μιλήσω. Δε θα σου πω πως σκέφτομαι τις μέρες που θα ρθουν, τα πρωινά του Αυγούστου στην ακροθαλασσιά που ποιος ξέρει πού θα σαι… Για τις νύχτες που κοιτάζω απ το παράθυρο και ψάχνω στα αστέρια κάποιο απελπισμένο έτοιμο να βουτήξει, για να προλάβω να ευχηθώ να σε φέρει το φεγγάρι κοντά μου. Για τα τραγούδια που γράφω μέσα στη ζάλη μου από το ποτό- θα τρόμαζες αν έπεφταν στα χέρια σου οι στίχοι γεμάτοι ανάγκη από σένα. Για τις βροχές που θέλω να πιούμε περπατώντας αγκαλιά κι εσύ χαμένος από μένα με το βρεγμένο σου παλτό να με καλύπτεις μην τυχόν κρυώσω….Να γελώ με την ανοησία σου και συ να με φιλάς, να ζεσταθούν τα κορμιά μας. Για τη μεγάλη βόλτα που μου ταξες, τα τραγούδια που θέλω να παίζει το ράδιο στα ταξίδια που θέλω με σένα συνοδηγό. Για όσα ονειρεύομαι μαζί σου κι αν άκουγες μπορεί τα ειρωνικά σου γέλια να μου τρυπούσαν τ αυτιά.

Δε θα σου πω για αυτούς που με αδίκησαν, για αυτά που ακόμη πονούν την ψυχή μου και με σηκώνουν τη νύχτα για τσιγάρο. Για όσες φορές τη γλίτωσα κι επέστρεφα από λάθος δρόμους , για όσα ευχαριστώ το Θεό όταν ξημερώνει. Για εκείνες, που βλέπεις κάθε μέρα και παρέα γελάτε όσο όλα πάνω μου σε ζητούν. Για κείνη, που είναι η μόνη που αγάπησες και δε θα της μοιάσω ποτέ. Για σένα, που δεν ξέρω τι νιώθεις, δεν ξέρω τι θες.

Μόνο για μένα θα σου μιλώ, για όσα ερωτεύτηκα πάνω σου, για την αγκαλιά μου που έχει πάρει το σχήμα σου πια και δε θέλει κανέναν που να μην είσαι εσύ. Για τα σίγουρα. Θα σου μιλώ για αυτά που σε κάνουν να χαμογελάς. Γιατί όταν χαμογελάς εσύ, θα μου χρωστάει χάρη η πλάση.

πηγη