Γυναίκα, μόνη και ευτυχισμένη!

Facebook Twitter Google+

Ναι, είμαι μόνη, δηλαδή όχι ακριβώς μόνη, είμαι εγώ και ο εαυτός μου, me, myselft and I και μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως περνάμε υπέροχα! Ξυπνάμε το πρωί και τεντωνόμαστε στο τεράστιο διπλό κρεβάτι, χώνουμε τη μούρη μας κάτω από τα σκεπάσματα, αλλάζουμε πλευρά, παίζουμε με τα μαξιλάρια, κάνουμε αστείες γκριμάτσες. Γλιστράμε βιαστικά και απότομα έξω από το κρεβάτι όταν με έκπληξη διαπιστώνουμε ότι ο χρόνος μας έχει βγάλει κοροϊδευτικά τη γλώσσα και μας προκαλεί για άλλη μια φορά να τον προλάβουμε και να ετοιμαστούμε για να ξεκινήσουμε τη μέρα μας!


Γρήγορα στο ντουζ, νερά και σαπουνόφουσκες ροκάρουν παρέα με την αγουροξυπνημένη και φάλτσα φωνή μου “girl I want to be with you all day and all of the night, nana nana nanananana”, σαμπουάν, οδοντόπαστες, κραγιόν, σκιές και πιστολάκια, όλα μαζί συναυλία τρελή! Και η ώρα της ντουλάπας, τι να φορέσω τώρα πάλι!! Χμ, το κλασσικό μαύρο παντελόνι, γκρίζο αυστηρό πουκάμισο και τις δεκάποντες, έχουμε και meeting βλέπεις στο γραφείο. “Μα με τέτοιο ήλιο έξω;” μου φωνάζει το σκισμένο τζιν; Με πείθει! Σκισμένο τζιν λοιπόν, το πουκάμισο γίνεται λευκό και τα παπούτσια μπαλαρίνες! Τσάντα, κλειδιά, τηλέφωνο στο χέρι, πληκτρολογώ τον αριθμό “καλημέρα, ξέρετε δε νιώθω καλά σήμερα, νομίζω πως έχω πυρετό, ναι, ναι δεν θα έρθω, ας αναβάλουμε το meeting ή καλύτερα κάντε το χωρίς εμένα, ευχαριστώ”!


Ανοιχτά παράθυρα στο αυτοκίνητο, μουσική και παγωμένο καφεδάκι! Εαυτέ μου φύγαμε, κοπάνα απ΄ όλα σήμερα, εγώ και εσύ, τα δυο μας. Κινητό κλειστό, περιοδικά και εφημερίδες μόνο. Βόλτα κατά μήκος της παραλίας με τα πατζάκια του τζιν σηκωμένα και τις μπαλαρίνες στο χέρι, να μας φυσάει αυτό το ανοιξιάτικο αεράκι να παίρνει όλες τις σκέψεις μακριά, βαθιές ανάσες οξυγόνου στο μυαλό! Όλη η μέρα δική μου, όλος ο χρόνος μόνο για μένα, και τα λεπτά του, και τα δευτερόλεπτα του και οι ώρες του, για μένα μόνο.


Η αλήθεια είναι πως ναι, την απασχολείς και εσύ λίγο την σκέψη μου. Σε σκέφτομαι και βλέπω πόσο καλύτερα περνάω τώρα που δεν είσαι μαζί μου. Τώρα που δεν έχω το άγχος να προσαρμόζω τη μέρα μου και να κάνω χώρο στο πρόγραμμά μου για να βάζω τις δικές σου προτεραιότητες μπροστά. Πόσο πιο ωραία είναι τώρα, που δεν χτυπάει το τηλέφωνο για να με μουρμουρίσεις, να μου γκρινιάξεις, να μου πεις ότι σε παραμελώ και ότι βάζω πρώτα και πάνω απ΄ όλα τον εαυτό μου. Ω, ναι τον βάζω, το κέντρο της γης εγώ και εσύ ένας από τους δορυφόρους που έβγαλα πια εκτός της δικής μου τροχιάς!


Μα ποιος είπε ότι η μοναξιά δεν είναι ωραία, η μοναξιά είναι υπέροχη, είναι πολύ καλύτερη από τον να έχεις στην ζωή σου κάποιον που σε κάνει να νιώθεις μίζερη, λίγη, μονίμως κουρασμένη καταπιεσμένη, να προσπαθείς συνέχεια να αποδείξεις τ΄ αυτονόητα! Μόνη, χίλιες φορές καλύτερα μόνη, να έχεις τον έλεγχο της ζωής σου, να αποφασίζεις τις προτεραιότητες σου, να μοιράζεις και να αξιοποιείς τον χρόνο σου, τη διάθεσή σου και το χαμόγελό σου όπως εσύ θέλεις.

Ναι είμαι μόνη, και δεν ψάχνω, δεν θέλω κανέναν, θέλω να παραμείνω μόνη, να βρω ξανά εκείνον τον εαυτό που έχασα μέσα στη δίνη του έρωτα και ύστερα της καθημερινότητας και της ρουτίνας που μ΄ έκανε όργανο πειθήνιο, υποχωρητικό και μόνιμα συμβιβασμένο, που προσπάθησε να με αλλάξει και να με κάνει κάτι που δεν είμαι, κάτι που δεν μ΄ αρέσει και δεν το θέλω τελικά.

Ναι είμαι γυναίκα μόνη, και δεν ψάχνω να γεμίσω το κενό μου με κανέναν, γιατί δεν έχω κανένα κενό να γεμίσω. Έχω να δώσω μόνο χώρο σε εκείνον που θα με σεβαστεί, σε εκείνον που θα με δει πρώτα ως γυναίκα και ως ξεχωριστή προσωπικότητα, σ΄ εκείνον για τον οποίο θα είμαι μια και μοναδική και όχι απλά άλλη μια, σ΄ εκείνον που θα θέλει να είναι ο σύντροφος μου στη ζωή και όχι απλά ο άντρας στην καθημερινότητα μου.

Είμαι γυναίκα μόνη και θα παραμείνω έτσι όσο χρειάζεται και όσο θέλω, μόνη κάτω από τα σκεπάσματα, μόνη να περπατώ στην παραλία. Me myself and I!



αναπνοές