Ζούμε σε μια χώρα, που ξεχάσαμε πόσο υπέροχη είναι..


Αυτή είναι η Ελλάδα μας, η Ελλάδα του σήμερα! Είναι η χώρα με την μεγαλύτερη και πιο αξιοζήλευτη ιστορία στον κόσμο. Η ιστορία, η γλώσσα, οι ηθικές αρχές μας αποτελούν πρότυπο για κάθε δυτική ευρωπαϊκή χώρα. Αυτό το έθνος γέννησε τις τέχνες, τα γράμματα και τις επιστήμες. Όμως τώρα, μετά από τόσες χιλιετίες φαίνεται να αγνοούμε και να απαξιώνουμε όλες τις προσφορές του. Γιατί άραγε; Μήπως, καθώς επιζητούμε το χρήμα και την δόξα, ξεχνάμε τις αξίες με τις οποίες μεγαλώσαμε; Και στο δρόμο αυτής της κατεύθυνσης ξεχνάμε και τον πατριωτισμό μας; Ας κρατήσουμε αυτά τα ερωτήματα και ας συνεχίσουμε…

Συνεχώς κατηγορούμε άλλους για τη σημερινή κατάσταση στη χώρα μας, για την οικονομική και κοινωνική παρακμή! Ισχύει όμως αυτό; Φταίνε μόνο οι εκάστοτε πολιτικές αρχές για την απαξίωση ενός ολόκληρου έθνους; Ανά τα χρόνια, τους κατηγορούμε για πολλούς λόγους. Ποτέ όμως δεν αναρωτηθήκαμε αν εμείς, σαν πολίτες, φταίξαμε για την σημερινή μας κατάντια. Σκεφτήκαμε ότι μπορεί αυτά τα δώρα που μας προσέφεραν και μας έκαναν χαρούμενους ότι κάποτε θα είχαν αρνητικές συνέπειες με την πάροδο των χρόνων; Όχι, γιατί, αν το σκεφτόμασταν δεν θα τις υποστηρίζαμε και δε θα επιδιώκαμε την αισχροκέρδεια. Γιατί αισχροκέρδεια είναι, όταν επιδιώκεις το προσωπικό σου όφελος, ενώ ταυτόχρονα γνωρίζεις τις ενδεχόμενες συνέπειες των πράξεών σου, αλλά τις αγνοείς ή αδιαφορείς.

Και τώρα έχουμε φτάσει σε σημείο απόλυτης απελπισίας και απογοήτευσης, ώστε να πιστεύουμε ότι η χώρα δεν πρόκειται να σωθεί και θα φτάσει στον πάτο. Πόσο με θλίβει αυτό… Μία τέτοια χώρα, με τέτοια ιστορία, με τέτοιους ηρωικούς αγώνες, να φτάνει σε αυτό το σημείο. Άλλη θα έπρεπε να είναι η τύχη της, πιο λάμπρη, ώστε να συνεχίσει το έργο των προγόνων της. Αλλά θα τα καταφέρουμε, γιατί μετά από κάθε καταιγίδα έρχεται το ουράνιο τόξο. Φτάνει, όταν θα βγει το ουράνιο τόξο της ανάπτυξης, να είμαστε εκεί και να το περιμένουμε, να επιλέξουμε κατάλληλους ανθρώπους που θα αγαπάνε την πατρίδα μας και θα κάνουν τα πάντα για να την σώσουν. Τότε, μόνο, θα έχουμε την θέση που μας αξίζει στον κόσμο.
Η Ελλάδα πάντα θα ζει μέσα από την αγάπη μας. Και αυτά δεν είναι λόγια μιας εθνικίστριας, είναι λόγια μιας νέας κοπέλας που θέλει να ζήσει μια ζωή στην αγαπημένη πατρίδα της, και όχι σε κάποια ξένη και απρόσωπη χώρα!!!

αναπνοές


Ζούμε σε μια χώρα, που ξεχάσαμε πόσο υπέροχη είναι.. Ζούμε σε μια χώρα, που ξεχάσαμε πόσο υπέροχη είναι.. Reviewed by Unknown on 11:34:00 π.μ. Rating: 5

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Από το Blogger.