Κάποιες φιγούρες, ζωγραφίστηκαν για να ζήσουν το για πάντα μαζί!

Facebook Twitter Google+

Ένα λευκό χαρτί μπροστά μου έτοιμο να φιλοξενήσει λέξεις , προτάσεις , συντάξεις, νοήματα. Άδειο χαρτί και πώς να το γεμίσεις;

Αυτή τη στιγμή, θα μου ήταν πολύ πιο εύκολο να το γεμίσω με την εικόνα σου. Να βουτήξω τα χέρια μου στο χρώμα και με κάθε τρόπο να προσπαθήσω να αποτυπώσω το ολόγραμμά σου στο χαρτί.. δε θα χρειάζονταν λέξεις για να περιγράψουν όλα μου τα συναισθήματα. Μόνο ένας τεράστιος λευκός καμβάς και χρόνος , άπλετος χρόνος! Κι ας δουλεύω ώρες, μέρες κι ας ξενυχτώ. Μόνο γραμμές, χρεάζομαι, περίτεχνα ζωγραφισμένες κι απόλυτα συμμετρικές μεταξύ τους. Και πολύ χρώμα, έντονες αποχρώσεις όσο έντονες ήταν κι οι στιγμές που μοιραστήκαμε μαζί!

Θα ζωγράφιζα δύο φιγούρες πιασμένες απο το χέρι , να περπατούν με το ίδιο βήμα προς το λιμάνι. Αυτό θα ζωγράφιζα. Και στο βάθος, η θάλασσα, ήρεμη να υποδέχεται τον ήλιο στην απέραντη αγκαλιά της… Και να πέφτει ο ήλιος και να χάνεται κι οι φιγούρες να παραμένουν αγκαλιασμένες, ακίνητες , πιασμένες ακόμα απο το χέρι..

Κι ούτε ο χειμώνας , ούτε ο αέρας , ούτε η βροχή να μπορούν να τις μετακινήσουν. Γιατίζωγραφίστηκαν για να είναι μαζί, για να ζουν μαζί. Και το καλό με τις ζωγραφιές , ξέρεις , είναι ότι παραμένουν ανεξίτηλες στο πέρασμα του χρόνου. Οι φιγούρες μπορούν να φθείρονται, να γερνούν, να μην κρατιούνται χέρι χέρι πια, αλλά κρατήθηκαν κάποτε.

Και στο κάδρο του μυαλού παραμένουν έργα τέχνης ιδιωτικής ,όμως, συλλογής. Της δικής μου συλλογής. Κάποια έργα , άλλωστε, δεν πωλούνται, ούτε εκθέτονται. Είναι για προσωπική χρήση του καλλιτέχνη, έτσι δε λένε; Κι έχω πολλά τέτοια έργα στην προσωπική μου συλλογή, ξέρεις .

Έχεις κι εσύ τα ίδια έργα, αλλά δεν ξέρω πού τα φυλάς ή αν τα φυλάς πια. Ίσως και να τα πούλησες, ποιος ξέρει; Ή και να τα πέταξες ως άχρηστα , αχρησιμοποίητα για καιρό. Ή και να τα στρίμωξες σε κάποιο υπόγειο του μυαλού σου. Βλέπεις, η αξία των πραγμάτων καθορίζεται από το χρόνο που αφιέρωσες στο να τα δημιουργήσεις. Ο χρόνος τα κάνει σημαντικά κι ας έχουν φθορές. Κι εγώ σπατάλησα πολύ ζωή στη δημιουργία τους και πολύ συναίσθημα στη συντήρησή τους.

Εσύ, πάλι, ποιος ξέρει; Το πολύ πολύ να τα πούλησες .. ας είναι.. δεν προλαβαίνω να το πολυσκεφτώ.. έχω να ζωγραφίσω..

αναπνοές