Δεν σε βρήκα σε καμία μου πληγή. Κι αν άργησα, τώρα είμαι εδώ!
Το ξέρω πριν το πεις.
Ήμουν εκεί κάποτε. Θυμάσαι;
Μα έτρεξα, για να λύσω τα σχοινιά που δεν υπήρχαν.
Αυτό θα ήλπιζα να μην το θυμάσαι.
Είχες το τέλειο κι εγώ δεν πίστεψα ποτέ στο αψεγάδιαστο.
Μάλλον φοβήθηκα πως θα με κάνεις σαν κι εσένα.
Θ’αλλάξεις τα χρώματα στο κεφάλι μου, θα μαλακώσεις τις τραχιές πλευρές μου. Θα καρφιτσώσεις ένα παράλογο χαμόγελο στα χείλη μου.
Έφυγα από την ευτυχία που μου πρόσφερες αθόρυβα, σαν δραπέτης.
Και σ’άφησα να νομίζεις πως δεν μπορείς.
Είδες πόσο επιτυχημένα αντέστρεψα τους ρόλους; Σε έκανα να νομίζεις πως εσύ ήσουν ο λίγος.
Λίγη όμως ήμουν εγώ.
Εγώ που κρυβόμουν πίσω από τις ιστορίες αγάπης των άλλων και αγνοούσα τη δική μου.
Εγώ που έμαθα μια ζωή να συμβιώνω με το θυμό μου, να αντλώ απ’αυτόν και να τον αφήνω να με καταστρέφει.
Δεν ήξερα αν θα είχα ταυτότητα πέρα από αυτόν, αν θα ξυπνούσα κάποια μέρα δίπλα σου χωρίς να πονάω.
Αν θα είχε μείνει τίποτα στην ήρεμη πλευρά μου για μένα να κρατηθώ και για σένα να αγαπήσεις.
Ήθελα να μάθω τι υπάρχει πέρα από τις πληγές μου, όμως ήταν ένα ρίσκο που τότε δεν πήρα.
Προτίμησα να συνεχίσω μόνη, να τις πειράζω και να τις ματώνω μακριά σου.
Άργησα.
Όσο κι αν προσπαθείς να με δικαιολογήσεις.
Δε σου θυμώνω πια, με κανέναν δε θυμώνω. Η σκέψη σου και μόνο έμαθε να με γαληνεύει.
Όσο μακριά κι αν έφυγα, εσύ δεν έφυγες ποτέ από δίπλα μου.
Κι όταν έψαξα στις πληγές μου που έκλειναν, δε σε βρήκα σε καμία.
Άργησα.
Τώρα όμως, είμαι εδώ. Δε σκοπεύω πια να φύγω.
Πηγή
Δεν σε βρήκα σε καμία μου πληγή. Κι αν άργησα, τώρα είμαι εδώ!
Reviewed by Unknown
on
6:02:00 μ.μ.
Rating:
Reviewed by Unknown
on
6:02:00 μ.μ.
Rating:
Δεν υπάρχουν σχόλια: