Ημέρα της Γυναίκας… σα να λέμε Ημέρα του Καταϊφιού

Facebook Twitter Google+

Ευχαριστώ, δε θα πάρω.

Όλα και όλοι φαίνονται να έχουν μια ειδική ημέρα στο Ημερολόγιο πια. Ημέρα Θεάτρου, Ημέρα των Βουνών (ω, ναι, υπάρχει), Ημέρα Κατά της Διαφθοράς (προφανώς δεν εορτάζεται στην χώρα μας), Ημέρα Υπέρ της Ανοχής (και της Αντοχής θα έπρεπε να είναι) και ο κατάλογος συνεχίζεται.

Κάπως έτσι, φτάσαμε να γιορτάζουμε την Ημέρα της Γυναίκας, ενώ κατά τη γνώμη μου, δεν θα έπρεπε να εορτάζεται καθόλου ειδικά κι ιδιαίτερα, αλλά καθημερινά.

Ως γυναίκα, δεν αναγνωρίζω στον εαυτό μου κάτι εξαιρετικό κι ιδιαίτερο, πέρα από το γεγονός ότι τα πάντα όλα περνάνε από το δικό μου μυαλό και το δικό μου χέρι. Μικρά και μεγάλα, μικρά κι ασήμαντα, παίρνουν μορφή και ζωή από δικές μου κινήσεις. Δεν είναι τυχαίο που πληρώνομαι ακόμα και σήμερα στη σούπερ μοντέρνα εποχή λιγότερο, σε σχέση με τους συγκριτικά λιγότερο παραγωγικούς και λιγότερο ικανούς πολυχειριστές (multi tuskers) άρρενες.

Μια χαρά θα τα κατάφερναν οι άντρες όλα, εκτός από τα βασικά: Αν περνούσε από το χέρι τους, θα είχαν κηρύξει πόλεμο προς όλες τις κατευθύνσεις και θα βρισκόμασταν σε πόλεμο ακόμα και με τον Άρη αυτή τη στιγμή. Με άλλα λόγια, κακώς διοικούν κράτη ολόκληρα κι ας μην ξεχνάμε ότι σε κάποιες χώρες, διοικούν κάκιστα και τις ζωές των εξαρτωμένων μελών της ίδιας τους της οικογένειας.

Φταίω όμως κι εγώ. Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρώνε και οι κότες, λέει ο λαός. Τι πάω και μπλέκω π.χ. με την ηθοποιία και παραπονιέμαι μετά ότι οι αμοιβές των γυναικών είναι σαφώς μικρότερες από εκείνες των αντίστοιχων αρρένων σταρ? Θυμάστε τον λόγο της Patricia Arquette το 2015 στα Όσκαρ? Καλά να πάθουμε. Ας αφήναμε όλους τους ρόλους να τους έπαιζαν άντρες, όπως ακριβώς γίνονταν στις Αρχαίες μας Τραγωδίες. Φαντάζομαι από τώρα (με περισσή κακεντρέχεια, είναι η αλήθεια), τι τρελή επιτυχία θα είχαν το Βασικό Ένστικτο και τις 50 Αποχρώσεις του Γκρι παιγμένες μόνο από άντρες!

Είμαστε κομμάτι της ζωής, ίσως το πιο δημιουργικό και το πιο αντιφατικό της. Ικανές για γέννηση, για καταστροφή, για δημιουργία, για υπερβολές, πάθη, λάθη, συγχώρεση, αγάπη, αρμονία και χάος, δίνουμε στους άντρες λόγους για να ζουν, να αγαπούν, να ταλαιπωρούνται και να μας παιδεύουν.

Η ζωή όμως, περπατάει κάθε ημέρα, χωρίς να σταματάει. Γι' αυτό σου λέω ότι δε με νοιάζει αν μια Ημέρα του Ημερολογίου είναι αφιερωμένη σε εμένα. Κάθε Ημέρα, είναι η Ημέρα μου, θέλω δε θέλω. Γιατί κάθε ημέρα, δεν παύω να είμαι εκείνη που κάνει τον βίο σου αυτό που είναι: μια ζωή γεμάτη με νόημα, χρώμα, αντιφάσεις, υπερβολές, αγάπη ...


Πηγή