Δεν γερνάω μαμά! Μεγαλώνω!
Και μεγαλώνω όμορφα… μεστά…
Επιτρέπω στη ζωή να καθρεφτίζεται στη ματιά μου, στο χαμόγελο μου… στην κάθε μου κίνηση, στο κάθε μου άγγιγμα…
Αγαπάω τις ρυτίδες μου και με αγαπάνε κι αυτές γι’ αυτό και μου χαρίζουν χάρη, γοητεία…
Δεν τρέχω πια να προλάβω το χρόνο. Δεν ασχολούμαι καθόλου μαζί του. Και το περίεργο είναι ότι όσο τον ξεχνάω, με ξεχνάει και κείνος… Έτσι έμαθα να απολαμβάνω…
Να απολαμβάνω τον εαυτό μου, το σώμα μου, τους ανθρώπους γύρω μου, τη γλύκα της ψημένης ρακής, τις φλόγες στο τζάκι, τον ήχο της βροχής, τον αέρα όταν μου ανακατεύει τα μαλλιά…
Γεμίζω τη ματιά μου θάλασσα και ουρανό και χαρίζω ανοιχτοσύνη στους άλλους, σε μένα, στις στιγμές μου…
Έμαθα πια να ακούω ακόμα κι αυτά που δεν λέγονται, που κρύβονται πίσω από τις λέξεις, μέσα στις σιωπές, στα δυνατά γέλια και στα χαμηλωμένα βλέμματα…
Δεν χρειάζομαι πια επιβεβαιώσεις ούτε υποδείξεις για το τι είναι καλύτερο για μένα αφού μόνο η ζωή γνωρίζει εκ των προτέρων. Εκείνη το φέρνει μπροστά μου κι εγώ πάντα το καλωσορίζω. Ότι όψη και να έχει. Σε ότι αμπαλάζ και να είναι τυλιγμένο γιατί ξέρω ότι το καθετί μπορεί να μου φέρει γλύκα ή πίκρα και εξαρτάται καθαρά από μένα. Από το πόσο λεύτερη ματιά έχω στα πράγματα, πόσο καθαρή και ανοιχτή καρδιά έχω για να νιώσω, να δοκιμάσω κι όταν κάτι δεν μου κάνει να φύγω, με το κεφάλι ψηλά, χωρίς απωθημένα.
Βλέπεις έμαθα με το δύσκολο τρόπο ότι οι προσδοκίες και οι ελπίδες σε ακινητοποιούν, σε βάζουν σε μια αναμονή που γίνεται συχνά η φυλακή σου… Ευγνωμονώ όμως που έμαθα και λευτερώθηκα ώστε να μπορώ να σεργιανίζω στα μονοπάτια της ζωής αγέρωχα…
Χαίρομαι που μπορώ να ερωτεύομαι συχνά και δυνατά. Τον καθένα για διαφορετικούς λόγους. Χαίρομαι που δεν με νοιάζουν πια οι ηλικίες και τα προσχήματα. Που δεν κολλάω σε ταμπέλες και στερεότυπα. Που δεν φοβάμαι την καρδιά μου όταν φλέγεται και μεταφέρει τη ζεστασιά της παντού. Που ερωτοτροπώ με τη ζωή, τον έρωτα χωρίς περιορισμούς.
Την αγκαλιά μου την κρατάω πάντα ανοιχτή. Καλοδέχομαι αυτό που έρχεται και αποχαιρετώ ευγενικά ότι χρειάζεται να φύγει. Γιατί, αγάπη χωρίς ελευθερία για μένα δεν είναι αγάπη αλλά ένα κατασκεύασμα για να αποφεύγει κάποιος τη μοναξιά…
Μοναξιά… κάποτε ήμουν μόνη ανάμεσα σε πολλούς και θρηνούσα τη μοναξιά μου. Τώρα γελάω μαζί της γιατί νιώθω τόση πληρότητα στις μοναχικές μου στιγμές… τις αποζητάω κιόλας γιατί αυτές τις ιερές στιγμές είναι που μπορώ να τα λέω με τον εαυτό μου, να μοιράζομαι την αλήθεια μου μαζί του, να αφήνομαι στην αγκαλιά του και να γεμίζω αγάπη.
Αγάπη από μένα για μένα. Τι ωραίο!
Πραγματικά όμορφο Μαμά…
Και μην ανησυχείς για μένα, που δεν είμαι καθωσπρέπει για τους άλλους. Είμαι καθωσπρέπει για μένα. Ζω για μένα, ερωτεύομαι για μένα και επιτρέπω με χαρά στο χρόνο να με γεμίζει εμπειρίες… να με γεμίζει ρυτίδες…
Γι’ αυτό σου λέω, δεν γερνάω μαμά… ΜΕΓΑΛΩΝΩ!!!
Επιτρέπω στη ζωή να καθρεφτίζεται στη ματιά μου, στο χαμόγελο μου… στην κάθε μου κίνηση, στο κάθε μου άγγιγμα…
Αγαπάω τις ρυτίδες μου και με αγαπάνε κι αυτές γι’ αυτό και μου χαρίζουν χάρη, γοητεία…
Δεν τρέχω πια να προλάβω το χρόνο. Δεν ασχολούμαι καθόλου μαζί του. Και το περίεργο είναι ότι όσο τον ξεχνάω, με ξεχνάει και κείνος… Έτσι έμαθα να απολαμβάνω…
Να απολαμβάνω τον εαυτό μου, το σώμα μου, τους ανθρώπους γύρω μου, τη γλύκα της ψημένης ρακής, τις φλόγες στο τζάκι, τον ήχο της βροχής, τον αέρα όταν μου ανακατεύει τα μαλλιά…
Γεμίζω τη ματιά μου θάλασσα και ουρανό και χαρίζω ανοιχτοσύνη στους άλλους, σε μένα, στις στιγμές μου…
Έμαθα πια να ακούω ακόμα κι αυτά που δεν λέγονται, που κρύβονται πίσω από τις λέξεις, μέσα στις σιωπές, στα δυνατά γέλια και στα χαμηλωμένα βλέμματα…
Δεν χρειάζομαι πια επιβεβαιώσεις ούτε υποδείξεις για το τι είναι καλύτερο για μένα αφού μόνο η ζωή γνωρίζει εκ των προτέρων. Εκείνη το φέρνει μπροστά μου κι εγώ πάντα το καλωσορίζω. Ότι όψη και να έχει. Σε ότι αμπαλάζ και να είναι τυλιγμένο γιατί ξέρω ότι το καθετί μπορεί να μου φέρει γλύκα ή πίκρα και εξαρτάται καθαρά από μένα. Από το πόσο λεύτερη ματιά έχω στα πράγματα, πόσο καθαρή και ανοιχτή καρδιά έχω για να νιώσω, να δοκιμάσω κι όταν κάτι δεν μου κάνει να φύγω, με το κεφάλι ψηλά, χωρίς απωθημένα.
Βλέπεις έμαθα με το δύσκολο τρόπο ότι οι προσδοκίες και οι ελπίδες σε ακινητοποιούν, σε βάζουν σε μια αναμονή που γίνεται συχνά η φυλακή σου… Ευγνωμονώ όμως που έμαθα και λευτερώθηκα ώστε να μπορώ να σεργιανίζω στα μονοπάτια της ζωής αγέρωχα…
Χαίρομαι που μπορώ να ερωτεύομαι συχνά και δυνατά. Τον καθένα για διαφορετικούς λόγους. Χαίρομαι που δεν με νοιάζουν πια οι ηλικίες και τα προσχήματα. Που δεν κολλάω σε ταμπέλες και στερεότυπα. Που δεν φοβάμαι την καρδιά μου όταν φλέγεται και μεταφέρει τη ζεστασιά της παντού. Που ερωτοτροπώ με τη ζωή, τον έρωτα χωρίς περιορισμούς.
Την αγκαλιά μου την κρατάω πάντα ανοιχτή. Καλοδέχομαι αυτό που έρχεται και αποχαιρετώ ευγενικά ότι χρειάζεται να φύγει. Γιατί, αγάπη χωρίς ελευθερία για μένα δεν είναι αγάπη αλλά ένα κατασκεύασμα για να αποφεύγει κάποιος τη μοναξιά…
Μοναξιά… κάποτε ήμουν μόνη ανάμεσα σε πολλούς και θρηνούσα τη μοναξιά μου. Τώρα γελάω μαζί της γιατί νιώθω τόση πληρότητα στις μοναχικές μου στιγμές… τις αποζητάω κιόλας γιατί αυτές τις ιερές στιγμές είναι που μπορώ να τα λέω με τον εαυτό μου, να μοιράζομαι την αλήθεια μου μαζί του, να αφήνομαι στην αγκαλιά του και να γεμίζω αγάπη.
Αγάπη από μένα για μένα. Τι ωραίο!
Πραγματικά όμορφο Μαμά…
Και μην ανησυχείς για μένα, που δεν είμαι καθωσπρέπει για τους άλλους. Είμαι καθωσπρέπει για μένα. Ζω για μένα, ερωτεύομαι για μένα και επιτρέπω με χαρά στο χρόνο να με γεμίζει εμπειρίες… να με γεμίζει ρυτίδες…
Γι’ αυτό σου λέω, δεν γερνάω μαμά… ΜΕΓΑΛΩΝΩ!!!
Δεν γερνάω μαμά! Μεγαλώνω!
Reviewed by Unknown
on
12:05:00 μ.μ.
Rating:
Reviewed by Unknown
on
12:05:00 μ.μ.
Rating:
Δεν υπάρχουν σχόλια: