Αδιαφορώντας για μια ζωή, αμφισβητώ και την αξία της δικής μου.


Πόσο εύκολο μπορεί να είναι τελικά να πετάς τους ανθρώπους;


Όσους τίτλους ειδήσεων και να δω, όσα άρθρα, αυτή είναι η μία ερώτηση που θα μπορούσε να τα καλύψει όλα.

Εδώ και μέρες, τα μέσα έχουν γεμίσει με καντάρια που μετράνε την αξία της ζωής. Τι παράξενο…κι εγώ που νόμιζα ότι είχαμε ξεκαθαρίσει χρόνια τώρα, πως τέτοιες αξίες δεν μετριούνται.

Σύνορα κλειστά, χώρες που βουλιάζουν, δικαιοσύνη άδικη στα χέρια μερικών.

Ακούω για τρομοκρατία, για πόλεμο, για αρρώστιες και εγκληματικότητα που θα πέσουν πάνω μου σαν τις πληγές του Φαραώ.

Σιγά-σιγά, η πλύση εγκεφάλου ξυπνάει την ξενοφοβία και το ρατσισμό μου, με κλείνει στο καβούκι μου και αποφασίζω πως αν αγνοήσω την κατάσταση, οι ευθύνες μου εξαφανίζονται.

Δε χρωστάω σε κανέναν, δεν έχω καιρό για χάσιμο, δεν εισέβαλλα εγώ σε κανενός τα εδάφη.

Κι αφού έχω ξεπλύνει τα χέρια μου από την απραξία που αποκαλώ δικαίωμα, κλείνω τα μάτια και προσπαθώ να κοιμηθώ.

Εδώ, οι αμαρτίες μου πληρώνονται.

Αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν βρισκόμουν στη θέση αυτών των ανθρώπων. Κατατρεγμένη από έναν πόλεμο, να επιβιώνω σαν ζώο σε άθλιες συνθήκες, να πεθαίνουν οι γύρω μου από ένα απλό κρύωμα.

Ειρωνεία. Πόσο απειλητική θα φαινόμουν τότε, που οι πάντες θα μου έκλειναν τις πόρτες.

Η Ιστορία έχει αποδείξει πως επαναλαμβάνεται κι όταν ένα ντόμινο ξεκινά, κανείς δεν πρόκειται να μείνει όρθιος μέχρι το τέλος. Σήμερα είναι αυτοί, αύριο εμείς.

Και κάπως έτσι, νιώθω μισός άνθρωπος. Όσα μου περισσεύουν, αντί για τυχερή με κάνουν ενοχική.

Αδιαφορώντας για μια ζωή, αμφισβητώ και την αξία της δικής μου.

Η προσφυγιά δεν είναι επιδημία και καμιά καραντίνα δεν πρόκειται να τη γιατρέψει.

Κανείς δεν μπορεί να μου προκαθορίσει πού θα είμαι αύριο. Θα ελπίζω όμως πως κάποιος θα ενδιαφερθεί να βοηθήσει, αν βρεθώ στην ίδια κατάσταση.

Ξεκίνησα με μερικά ρούχα και τρόφιμα. Δεν έχει σημασία εάν είναι πολλά ή λίγα.

Σημασία έχει πως η πόλη γέμισε σημεία με ανθρώπους που θέλουν να προσφέρουν.

Σίγουρα κάπου κοντά σου, θα υπάρχει ένα από αυτά.



Αδιαφορώντας για μια ζωή, αμφισβητώ και την αξία της δικής μου. Αδιαφορώντας για μια ζωή, αμφισβητώ και την αξία της δικής μου. Reviewed by Unknown on 12:01:00 π.μ. Rating: 5

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Από το Blogger.