Πάνω από όλα, πρέπει να μάθεις να προσέχεις τον εαυτό σου.

Facebook Twitter Google+

Πολύ συχνά το άγχος και οι απαιτήσεις της δουλειάς μάς δημιουργούν ή επιτείνουν συνήθειες που είναι πασίγνωστο πως βλάπτουν την υγεία μας.
Να ποιες είναι:

Το άγχος, που υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής και υποσκάπτει την υγεία μας.

Το κάπνισμα. Η ειρωνεία είναι ότι νομίζουμε πως το τσιγάρο μειώνει το άγχος. Στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο, όπως διαπίστωσα με τα μάτια μου σε ένα βιωματικό σεμινάριο βιοανάδρασης, που περιλάμβανε ασκήσεις χαλάρωσης. Εκεί γινόταν και μέτρηση του άγχους με υπερευαίσθητα όργανα που κατέγραφαν την απειροελάχιστη αυξομείωση της υγρασίας στην άκρη των δακτύλων. Τα αποτελέσματα εικονίζονταν σε οθόνη κομπιούτερ. Σε ένα διάλλειμα, άναψα ένα τσιγάρο όντας ακόμη “καλωδιωμένος”. Με έκπληξη είδα στην οθόνη ότι, σε κάθε ρουφηξιά, η στάθμη του άγχους μου ανέβαινε ενώ περίμενα πως θα συμβεί το αντίθετο. Αυτή ήταν η αφορμή να πάρω την απόφαση να κόψω το κάπνισμα. Δεν το μετάνιωσα γιατί πέντε φίλοι και γνωστοί πέθαναν εξαιτίας του καπνίσματος και σε άλλους δύο αφαιρέθηκε ο ένας πνεύμονας. Ευτυχώς, πρόλαβα…

Η καθιστική ζωή, που φέρνει δεινά: παχυσαρκία, καρδιοπάθεια, διαβήτη, φλεβίτιδα και πολλά άλλα. Μετά δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος: η αδράνεια φέρνει περισσότερο πάχος και αυτό με τη σειρά του περισσότερη αδράνεια, και πάει λέγοντας. Προφασιζόμαστε έλλειψη χρόνου για άσκηση λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων. Κουραφέξαλα! Έτσι κορόιδευα κι εγώ τον εαυτό μου για πολλά χρόνια. Ώσπου αποφάσισα να αλλάξω ζωή. Ασκούμαι συστηματικά και έχασα βάρος.

Το ποτό, που με τη ζάλη που προξενεί δίνει την ψευδαίσθηση ότι τα προβλήματα απομακρύνονται ενώ είναι πάντα στη θέση τους.

Ο αλκοολισμός της δουλειάς (workaholism), που μετατρέπει τον εργαζόμενο σε άψυχο ρομπότ.

Η κακή διατροφή: ένας καφές στα όρθια το πρωί, ένα τοστ το μεσημέρι, ο αγλέορας το βράδυ και η απορία “μα, γιατί παχαίνω αφού τρώω ένα μόνο γεύμα την ημέρα;”. Δυστυχώς, ελάχιστες είναι οι εταιρείες που προσφέρουν μαγειρεμένο φαγητό στο προσωπικό δωρεάν ή με μικρή επιβάρυνση. Ευτύχησα να εργασθώ σε δύο από αυτές. Στις άλλες δεν ντρεπόμουν καθόλου να φέρνω καθημερινά το ταπεράκι μου από το σπίτι με το φαγητό της γυναίκας μου, σαλάτα και φρούτα.

Η παράλειψη τακτικού τσεκ απ. Και πάλι η πρόφαση έλλειψης χρόνου. Ο πραγματικός λόγος ίσως είναι ο ενδόμυχος φόβος των αποτελεσμάτων. Στρουθοκαμηλισμός! Καθένας μας γνωρίζει περιπτώσεις θανάτων που θα είχαν αποφευχθεί με ένα απλό τσεκ απ.

Πέραν όμως από τις κακές συνήθειες, συχνά η δουλειά μάς απορροφά τόσο που αφήνει ελάχιστο ή καθόλου ελεύθερο χρόνο για χόμπι, διακοπές, παρέα με φίλους, παιχνίδι με τα παιδιά μας, κουβέντα με τον / την σύντροφο. Θυμάμαι τη συμβουλή που μου έδωσε ο προϊστάμενός μου όταν ήμουν πρωτάρης στη δουλειά και του είπα, Δευτέρα πρωί, ότι είχα πάρει δουλειά για το σπίτι, νομίζοντας πως θα το επικροτούσε. “Μα εγώ θέλω το σαββατοκύριακο να πηγαίνεις με τη γυναίκα σου για ψαράκι στην ακροθαλασσιά, όχι να δουλεύεις” μου είπε. Έκτοτε το τήρησα.

Η οικογένειά σου χρειάζεται τη φυσική παρουσία σου στο σπίτι, την καθημερινή ενασχόλησή σου με τα μέλη της. Αν δεν λυπάσαι τον εαυτό σου σκέψου τουλάχιστον τα παιδιά σου. Γνωρίζω πέντε περιπτώσεις από τον επαγγελματικό και κοινωνικό μου κύκλο με παιδιά που αντιμετωπίζουν μεγάλα ψυχολογικά προβλήματα επειδή οι γονείς κυνηγούσαν την καριέρα τους και δεν ασχολούνταν μαζί τους. Το φαινόμενο είναι πιο διαδεδομένο από όσο φανταζόμαστε.

Τέλος, οι “μαγκιές” με την ταχύτητα των αυτοκινήτων είναι αδιανόητες. Δεν πίστευα στα αφτιά μου τις προάλλες όταν άκουγα σε παρέα γιατρών σαραντάρηδων να κοκορεύονται για το πόσο γρήγορα πάνε οδηγώντας στη Θεσσαλονίκη. Το vivere pericolosamente (ζην επικινδύνως) είναι για τον Σούπερμαν, όχι για εμάς.

Τι λένε όταν αποχαιρετώνται οι αγγλοαμερικάνοι; “Take care“.

Γράφει ο Άρης Γαβριηλίδης.

Πηγή